G1MRA bijeenkomst in het noordoosten van Nederland

Slechts twintig leden telt de huidige Nederlandse afdeling van de G1MRA, maar aan gastvrijheid geen gebrek. Een vijftal leden kwam samen met enkele genodigden naar het noordoosten van ons land, waar we allereerst op een lunch werden getrakteerd. Na genoeg salades, broodjes, beleg en drank om een klein land voor een week te laten eten, besloot iedereen dat het na een half uur tijd werd te stomen. Je kunt een samenkomst duidelijk slechter beginnen. NICKY MOEKEN was één van de genodigden.

 

 

Alleen aan de start van de dag wilde onze gastheer (foto) zich even bezighouden met zijn eigen locomotief. Daarna waren het de gasten, die het overnamen. Slechts een handjevol mannen, maar een divers selectie materieel.
Zo bracht één van de leden, Hans Papenhuijzen, een onderstel en de ketel van een stoomloc mee, zodat dit getest kon worden. Zelf had hij alleen maar stoommachines gebouwd. Dit was zijn eerste locomotief. Het betrof de “Gotland” van de Zweedse spoorwegen. Vanaf het moment, dat de compressor werd aangesloten, liep het geheel als een zonnetje. Uiteindelijk zal deze locomotief zich door alcohol, olie en water gaan voortbewegen.

 

 

Alle andere modellen waren fabrieksmodellen. Een Aster Mallard met een viertal J&M wagons, een Aster Lion met opnieuw een viertal J&M wagons en de Aster Climax met LGB boomstam wagons toonden, hoe je zowel op gas als alcohol kunt rijden.
Voordat Aster zijn eerste locomotieven aan het Zwitserse Fulgurex leverde, kende Engeland al enkele productiebouwers, zoals Tom Cooper en Archangel, en Duitsland Beck. Een fraaie ‘vintage’ Helena van deze laatste fabrikant werd door Henk Bunte meegebracht. Deze locomotief uit het begin van de tachtiger jaren kon de strijd met de moderne nieuwkomers gemakkelijk aan.

 

 

Eén van de voordelen, die zo’n bijeenkomst met zich meebrengt, is de samenwerking. Klopt er iets niet of is er wat stuk, het wordt opgelost. De Aster Climax kwam gehavend aan. De toevoerleiding van de tenderhandpomp was verbogen en het slangetje gescheurd. In nauwelijks vijf minuten stond de Climax gerepareerd op de baan.
Ook de Aster Mallard liep niet vlekkeloos, maar dat had deels met de mix van alcohol te maken en deels met de timing van de cilinders. Het wereldrecord werd deze dag niet op de modelbaan gebroken.

 

De baan – 45 millimeter spoorbreedte - van Steven bestaat uit twee ‘doglegs’ met een hoofdstation en een rangeer complex. In nauwelijks twee jaar tijd werd de baan gebouwd, en kijkend naar het resultaat, kun je niets anders doen dan glunderen. Met zo’n 140 meter rij afstand mag je stellen, dat dit één van de grootste buitenbanen van Nederland is; misschien wel de grootste. De radius is meer dan drie meter per bocht, zodat zelfs de grootste Asters zich hier kunnen uitleven. Voor een authentiek spoor werd voor Peco gekozen. Alleen aan de draaischijf in het rangeercomplex zagen we enkele stukken LGB met LGB stootblokken.
De dag werd afgesloten met wat rondjes door de Roundhouse Sandy River Baldwin; een locomotief, die door Henk Bunte van verlichting en een fluit was voorzien. De besturing kwam van het Australische RCS.Iets waar niemand op gerekend had, was een rustig windje met een warme zon; completer kan en dag stomen echt niet!