Ruimte voor G-Schaal, I-Schaal en kip-Schaal

Door: Nick Moeken

De Gauge 1 Model Railroad Association (G1MRA) heeft sinds een paar jaar een Nederlandse tak met een indrukwekkend arsenaal treintjes.
Op visite bij Modelbouwatelier in Apeldoorn werd dit snel duidelijk. De collectie varieert van zelfbouw modellen, elektrisch, gas, alcohol en kolengestookt in voor Nederland de twee bekendste schalen, 1 en G, met 45 millimeter als de standaard spoorbreedte. Voor deze gelegenheid koos organisator Henk Bunte voor het bijbouwen van een tweede baan. Zijn eigen ovaal, op vaste onderbouw in de tuin, met een dubbelsporig station bestaat uit Peco spoor met code 200 rails, terwijl de tweede baan op tafels een ovaal van LGB en Thiel rails bevatte.

Vooral de ontwerpen van het Japanse Aster stonden op de Peco baan centraal. In G lijken de experimenten groter en zijn er duidelijk meer aanbieders. Niet in de laatste plaats Henk Bunte zelf met zijn kolengestookte Casper modellen. Twee zelfbouw concepten werden hier getest, alsook Accucraft, Roundhouse, HB Models en een kolengestookte Baldwin van John Shawe.In nauwelijks vier uur tijd betekende dit, dat dertien variaties hier over twee ovalen reden.

 

Uit de keuken van het Japanse Aster werden we op een Lion, een Stirling Single en van J&M een unieke Midland Compound getrakteerd. Nee, niet alleen de locomotieven. Aan alle details had men gedacht en kwamen kleurrijke modellen aan de start met hun respectievelijke wagons. Alleen een Japanse Aster kreeg voor deze gelegenheid personen wagons in plaats van de gebruikelijke goederen wagons aangekoppeld.
Uit een andere keuken kwamen intussen diverse hapjes en o.a. kipschalen - om in trein terminologie te blijven -.
De familie Verouden, vader en aangestoken zoon, brachten twee zelfbouw kolengestookte locomotieven mee, een 4-cilinder NS 3900 en een 2-cilinder NS 3700 , aangevuld met vier Rheingold wagons, luxe sneltreinen die in in een ver en nostalgisch verleden ook de Nederlandse baanvakken richting Duitsland bevolkten.
Het zijn de bouwkunsten van deze beide heren, die om opperste bewondering vragen.

 

Voorzitter Fred van Der Lubbe mag zich naar alle waarschijnlijkheid de bezitter van de grootste collectie Spoor 1 (en meer) treinen in Nederland noemen. Zijn collectie concentreert zich niet alleen op standaard productiemodellen. Zoals we hier zagen, zoekt ook Fred naar exclusieve locomotieven en wagons. Zijn LMS Midland Compound van J&M met vier bijpassende wagons is dat zeker.
Van de Britse bouwer HD Models had ik nog nooit gehoord. Het betreft een collectie Britse locomotieven, die op bestelling worden geproduceerd. Jon Rowe, nog niet zolang geleden een bekend gezicht bij Big Train World, had een Taff Vale 4-4-0T laten bouwen. Eén van de laatsten, want de bouwer gaat langzaam - ze kunnen nooit helemaal stoppen - met pensioen. Alleen op verzoek zal hij nog uit zijn stoel komen.
Voor de grommende, op maat stampende ‘Exhaust’, een woord waar Henk een nationale verbastering in de vorm van ekshoust van heeft geproduceerd, krijgt de Aster Stirling de schoonheidsprijs. Terwijl John Van Riemsdijk zich maar al te graag van dit model distantieert, zullen de Japanse ontwerpers zich nog dagelijks over het success van dit model verheugen. Het is uniek en het stoomt prachtig. De wagons uit het eerste deel van het stoom tijdperk sierden dan weer de Single dan weer de oorspronkelijke locomotief, The Lion.

 

Bram Hengeveld had een bijzondere dag. Niet alleen kon hij met Verouden over spuitwerk van gedachten wisselen, hij kreeg ook de doop van ‘zijn’ Casper. Hij had voor een wijnrode ketel en machinistenhuis met een zwarte machine gekozen, iets wat je met een freelance model mag doen.
Kolenstook is veeleisend. Het vereist concentratie, inzicht en ga zo maar door. Je zou bijna denken, dat je ervoor moest studeren. Opletten moet je zeker, maar iedere LGB’er die al wat ervaring met gas- of alcohol gestookte locomotieven heeft, komt er uit en rijdt, na een half uurtje de instructies van Bunte gevolgd te hebben alleen. Zo ook Bram!
Eigenlijk hadden we slechts één kleine calamiteit. Een zelfgebouwde "Project" loc van Lodewijk Farber vatte kort vlam, na een lekkage-test met een Lucifer. Dit lijkt altijd een vreemde excercitie, maar beter om het zo te ondervinden, dan wanneer de locomotief vol op stoom rondhobbelt. Uiteindelijk zou ook dit model zijn eerste rondjes maken.

Zo’n samenkomst is aanstekelijk. Iedereen moet ontvankelijk zijn voor het ‘blootgeven’ van geheimen. Ik ken bijeenkomsten, waar men vragen maar al te graag uit de weg gaat. Zelfs op grote treinenbeurzen zie je nog lieden, die bijna honend en vol arrogantie de beginner geen blik of wijsheid gunnen. Op de verschillende G1MRA meetings is hiervan geen sprake. Wel vraag ik me daarom af of het niet beter is meer introducees uit te nodigen. Het zien van bekenden is leuk, echter compleet los van enige verrassing. Mag ik me sterk maken voor één genodigde per lid! Voor het sublieme kookwerk van Hanny Bunte had dit geen enkel verschil gemaakt. Ze ging er toch al vanuit, dat een complete weeshuis haar tuin zou bevolken. Henk eet er nog van en we zijn al een maand verder!